مقدمه: این پژوهش به بررسی اثربخشی آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی به معلمین زن و مرد در رشد مهارت های هیجانی- اجتماعی آنان پرداخت.روش: مطالعه از نوع طرح های آزمایشی است که در آن 68 معلم پایه های چهارم و پنجم ابتدایی با حداقل 10 سال سابقه تدریس و مدرک لیسـانس به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (18 زن و 16 مرد) و آزمایش (20 زن و 14 مرد) قرار گرفتند. ابزار سنجش مهارت های هیجـانی- اجتمـاعی، پرسش نامه هوش هیجانی- اجتماعی بار- ان بود که دارای 90 گویه و 5 عامل درون فردی، بین فردی، سازگاری، مدیریت استرس و خلق عمومی است که توسط سموعی هنجاریابی شده است. مهارت های هیجانی- اجتماعی در 10 جلسه 2 ساعته در حوزه مهارت های درون فردی و بین فردی آموزش داده شد.یافته ها: عملکرد گروه آزمایش در مهارت های هیجانی- اجتماعی کلی و خرده مولفه های آن نسبت به عملکرد گروه کنترل بیشتر و تفاوت بین دو گروه معنی دار است. این نتایج پس از 4 ماه در مهارت های هیجانی- اجتماعی کلی و خرده مولفه های آن، کاهش معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: طراحی برنامه هایی برای آموزش معلمان می تواند کمک بالقوه سودمندی برای رسیدن به ابعاد گوناگون هوش هیجانی- اجتماعی نماید. نخستین گام در اجرای برنامه های یادگیری هیجانی- اجتماعی، درگیر نمودن معلمان با این مهارت ها و رشد توانمندی های هیجانی- اجتماعی آنان است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه مهارت های اجتماعی - هیجانی بر هوش هیجانی دانش آموزان بود. بدین منظور، 40 نفر داشن آموز از بین پسران سال اول دبیرستان های شهرستان مهاباد به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. قبل از شروع آموزش مهارت ها به گروه آزمایشی، آزمون هوش هیجانی (بهره هیجانی بار - آن: 90 سوالی) برای هر دو گروه به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس برنامه آموزش مهارت های اجتماعی - هیجانی، که در این تحقیق با مراجعه به برنامه های موجود تهیه شده بود، طی 12 جلسه به گروه آزمایشی آموزش داده شد. پس از پایان آموزش ها، آزمون هوش هیجانی مجددا برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفاده از آ‍زمون آماری کوواریانس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که آموزش مهارت های اجتماعی - هیجانی در افزایش مولفه های اصلی هوش هیجانی دانش آموزان گروه آزمایش موثر بوده است.

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهد رانندگان اتوبوس، بسیار مستعد مشکلات مرتبط با سلامتی هستند به طوری که رفتارهای هیجانی آنان می تواند جان تعداد زیادی از مسافران را به خطر بیاندازد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر توانایی­ های هیجانی رانندگان اتوبوس های درون­شهری انجام شده است.روش: طرح پژوهش از نوع ­شبه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس آزمون تک­ گروهی است. نمونه مورد مطالعه 184 نفر از رانندگان اتوبوس شهر تهران بودند که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند. بسته آموزشی مداخلات روانی- اجتماعی رانندگان با هدف ارتقای قابلیت های درون و بین ­فردی ایشان، در قالب 9 جلسه طراحی گردید. این پروژه از سال 1390 آغاز شده و در فازهای مختلف بر روی رانندگانی که متقاضی استخدام در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران هستند اجرا گردید. مدت زمان در نظر گرفته شده برای هر یک از جلسات 80 دقیقه بود که به صورت هفته ­ای دو جلسه انجام شد. در این پژوهش از مقیاس خشم چند بُعدی (سیگل، 1986) و سیاهه شایستگی هیجانی (مرکز تحقیقات و نوآوری مک کلی لند، 1999) به عنوان ابزارهای سنجش استفاده شد. داده­ های پژوهش با نرم ­افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته­ ها: یافته ­های پژوهش براساس تحلیل واریانس چند متغیّری با طرح اندازه­گیری ­های مکرّر نشان داد آموزش حاضر به کاهش میانگین گروه نمونه در زیر­مقیاس­ های خشم چند بُعدی و افزایش میانگین­ های زیرمقیاس ­های شایستگی هیجانی، منجر شده است.نتیجه ­گیری: با توجه به تأثیر معنادار بسته آموزشی مهارت­ های روانی- هیجانی  بر کاهش خشم و افزایش میزان شایستگی هیجانی رانندگان، نتایج این مطالعه می ­تواند دارای کاربردهایی جهت ارتقای سلامت روان جامعه باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و عزت نفس با مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر شبستر بود. بدین منظور از جامعه مورد نظر 341 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بر اساس پایه تحصیلی و جنسیت انتخاب شد. از آزمون های سنجش مهارت های اجتماعی ماتسون، هوش هیجانی بار آن و عزت نفس کوپر اسمیت برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده به عمل آمد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که بین هوش هیجانی و عزت نفس با مهارت های اجتماعی دانش آموزان 0.531 همبستگی وجود دارد که با سطح اطمینان بیش 99 درصد معنی دار‏ است و این دو متغیر 28 درصد از تغییرات مهارتهای اجتماعی را پیش بینی می کنند. نتایج تحلیل آماری بیانگر این بود که از بین مولفه های هوش هیجانی، مولفه های شادمانی، روابط بین فردی، کنترل تکانه و مسوولیت پذیری اجتماعی، پیش بینی های معنی داری برای متغیر مهارت های اجتماعی هستند. هم چنین مشخص شد که بین هوش هیجانی با مهارت های اجتماعی و بین عزت نفس با مهارت های اجتماعی ارتباط وجود دارد و این رابطه با سطح اطمینان بیش از 99 درصد معنی دار است.

پژوهش حاضر با هدف، ارائه مدل ساختاری خوردن هیجانی در افراد مبتلا به چاقی بر اساس خودتنظیمی با نقش میانجی پردازش هیجانی انجام گرفت. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد مبتلا به چاقی شهر تهران در سال 1397 بودند، که از میان آن ها، تعداد 378 نفر با روش نمونه گیری مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: خوردن هیجانی داچ (1986)، خودتنظیمی کری و همکاران (2004) و پرسشنامه پردازش هیجانی باکر و همکاران (2010). به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی با خوردن هیجانی اثر مستقیم و منفی وجود دارد. بین خودتنظیمی با پردازش هیجانی اثر غیرمستقیم و مثبت وجود دارد و بین پردازش هیجانی با خوردن هیجانی اثر غیرمستقیم و منفی وجود دارد. بنابراین از نتایج می توان چنین استنباط کرد که خودتنظیمی بر خوردن هیجانی با نقش میانجی پردازش هیجانی در افراد مبتلا به چاقی تاثیر دارد. لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف مقدمه سوء مصرف مواد در نوجوانی و جوانی یک نگرانی عمده درباره سلامت عمومی است که با انواع متعددی از اختلالات روانی همراه شده است و پژوهش های بسیاری در خصوص اثربخشی آموزش روش های پیشگیری (مهارت های هیجانی-اجتماعی) بر کاهش اعتیاد و اعتیادپذیری انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف نتیجه گیری کلی در خصوص اثربخشی آموزش مهارت های هیجانی – اجتماعی بر کاهش اعتیادپذیری به انجام رسید. روش مواد و روش ها جهت نیل به اهداف پژوهش با بهره گیری از روش فراتحلیل، از نتایج کمی 25 پژوهش منتخب، که با توجه به ملاک های ورود و خروج و بهره گیری از کلیدواژه های تعیین شده به دست آمده بود، استفاده شد و در مجموع 47 اندازه اثر اولیه به دست آمد و با نرم افزار CMA2 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها یافته ها با عنایت به نتایج بررسی ناهمگنی، مدل اثرات تصادفی مناسب تشخیص داده شد که اندازه اثر ترکیبی تاثیر آموزش ها بر کاهش اعتیادپذیری بر اساس معیار کوهن بزرگ به دست آمد (0/79-)؛ همچنین نتایج نشان داد که اندازه اثر آموزش مهارت ها بر آمادگی به اعتیاد، بزرگتر از اعتیادپذیری و اعتراف به اعتیاد است. پژوهش های تفاوتی نیز دارای اندازه های اثربزرگتری نسبت به پژوهش های همبستگی بودند. نتیجه گیری بر اساس اندازه اثرهای به دست آمده می توان گفت آموزش مهارت های هیجانی – اجتماعی اثربخشی بالایی بر کاهش اعتیادپذیری داشته است. بنابراین ارتقای مهارت های هیجانی و اجتماعی می تواند در پیشگیری از گرایش افراد به سوء استفاده از مواد تاثیرگذار باشد.